Limburg

Ook maar eens een bijdrage van mijn kant aan het fietsplannen-gebeuren.
Helaas heb ik dit jaar niet veel gefietst, dus had ik ook niet veel om over te schrijven.

Op vrijdag 26 september een vrije dag genomen om te gaan fietsen in Limburg. Ik had een route uitgestippeld met behulp van de “knooppunten”-kaart, zodat ik in ieder geval een min of meer vaste route kon gaan rijden. Maar bovenal, wist ik dat ik in ieder geval niet over de hoogste en lastigste heuveltoppen hoefde te rijden. Bij elkaar zo’n 55-60 kilometers gereden.

Begonnen in Nuth, mijn min of meer vaste beginpunt in Limburg. Het zonnetje scheen al behoorlijk, maar ik besloot toch om mijn lange broek en lange mouwen aan te houden.
Eerst richting Schimmert om warm te draaien. Nou ja, warm had ik het al vrij snel.

Maar goed, met een licht windje in de rug richting Houthem (knooppunt 64). Dit punt herkende ik nog wel van ons eerste bezoekje aan Limburg (camping De Bron). Mark en Erwin hadden toen een geweldig mooie rit uitgezet.
Ik bemerkte dat ik dezelfde benen had als toen. Ahum. Overigens had ik na afloop van deze rit ook hetzelfde gevoel in mijn benen en billen…

Maar wel genoten van het landschap. De oogst van de appels was al in volle gang. Hier en daar stond nog wat mais, maar het merendeel was reeds geoogst.
Verwarmd door de zon (en door de inspanning) verder gereden richting zuiden, richting Gronsveld. Over hetzelfde paadje gereden met losliggende steentjes, waar Rene destijds zijn lekke band kreeg. Vervolgens maar een extra lusje ingelast, wat niet geheel verstandig was bleek later.

Verder weer naar het noorden gereden, via Margraten richting Valkenburg. Na mijn laatste krentenbol te hebben gegeten besloot ik via andere wegen dan de “knooppunten”-route mijn weg te vervolgen. Ik voelde iets teveel pap in mijn benen…
Vervolgens afgedaald naar Valkenburg. Ik heb de overvolle terrasjes gelaten voor wat ze waren. Ik denk niet dat ik nog was opgestaan als ik een half uur in het zonnetje had gezeten.
Vanuit Valkenburg weer terug omhoog gereden, via Hulsberg, naar Nuth. Daar was ik moe maar voldaan dat ik deze tocht volbracht had.

Nee, niet veel kilometers gereden in het Limburgse land. En ja, ik had ook kunnen “trainen” rondom Rotterdam. Maar ja, het Limburgse landschap is wel erg mooi en aantrekkelijk.

Tot zover dit kleine verslag.
Tot een volgende keer.

Groeten,
Edward