Mountainbiken op de Holterberg

Zuid-Limburg al genoeg gezien? Ken je de Hoge Veluwe inmiddels op je duimpje? Dan is er altijd nog de Holterberg.
Afgelopen weekend hebben Debby & ik gebivakkeerd in een huisje van Landal Greenparks aan de voet van deze berg. De eerste dag hebben we er gewandeld en de dag daarna zijn we gaan mountainbiken. Bij deze een beschrijving van deze mountainbiketocht.

Op het park zelf konden we mountainbikes huren. Dat is dan natuurlijk wel erg gemakkelijk maar vaak heb je dan ook slechte fietsen. Gelukkig viel dat deze keer erg mee en hoefde we alleen maar de banden op te pompen. Ook het weer zat mee: het was koud maar droog en na verloop van tijd brak zelfs het zonnetje door.
De start van de blauwe route, er is ook nog een zwarte, is bij de spoorwegovergang van het station in Holten. Hier ga je bijna direct het bos in en je krijgt ook meteen een paar leuke klimmetjes te pakken. Daarna komt er een stuk langs de Sprengenberg wat behoorlijk saai is, gelukkig wordt het daarna, richting het knooppunt met de zwarte route, weer een stuk leuker.

Onze benen waren dik in orde en dus besloten we, bij het knooppunt, om ook maar de zwarte route aan onze tocht vast te koppelen. Naast de 30 km van de “recreatieve route” kwamen er dus ook nog de 18 km van de “sportieve route” bij. En inderdaad, deze zwarte “sportieve” route was technisch een stuk uitdagender, maar helaas zaten er nauwelijks hoogtemeters meer in.
Verderop langs deze route hebben we, op een rustig plekje, lekker in het zonnetje even pauze gehouden en een hapje gegeten. Daarna reden we verder richting het noordelijkste puntje van de route waar we weer omdraaiden richting het zuiden. Hier kregen we zowaar weer een klein en technisch klimmetje. We passeerden het pretpark Hellendoorn en kwamen weer op de blauwe route uit.
Dit laatste stuk was wat natuur betreft erg mooi maar qua route wel erg makkelijk. Het enige werkelijke obstakel was een oudere dame die midden op de weg met haar jas en “nordic walking” stokken stond te prutsten. Dan kan je zoveel “pardon” roepen als je wilt maar uiteindelijk krijg je dan altijd “kan je niet bellen” naar je hoofd. Ach, waar is de tijd van natuurlijke selectie gebleven…

Maar goed, na nog een klein stukje door het bos reden we het open veld in en zagen we onder een ondergaand zonnetje de kerktoren van Holten. Dat was een lekker gevoel en daarna was het direct richting ons huisje waar we na een lange en warme douche weer langzaam op temperatuur begonnen te komen.







Met dank aan: Rotterdam Vormgeving