Classica MdC zware slijtageslag

Hoewel de 2007 editie van de Classica Montagne du Chevalier iets korter was en uit minder beklimmingen bestond werd het toch een echte slijtageslag. Griep, diaree, kots en een “Bintang Buik” zouden het fietsplannen team zo uitdunnen dat er uiteindelijk maar vier van de tien rijders zouden finishen. Het was natuurlijk ook al een lang en zwaar seizoen geweest!

Nog voor er een meter gefietst werd was het fietsplannen peloton al tot de helft gereduceerd. En zo stonden er dus nog maar vijf rijders aan de start van de CMdC, waarvan er een overigens ook al aardig witjes weg trok.
Na een bezoekje aan het zandpad, waar we een prachtig uitzicht op die schitterende woonboten hadden, reden we verder langs de Vecht. Vlak voor Loosdrecht moest er even gestopt worden voor een “orale plaspauze”. Tijdens Ed’s bedrijfsfeestje van de avond ervoor had Erik “Biopace” B. schijnbaar een “alcoholvergiftiging” opgelopen en moest daardoor vlak voor Hilversum toch maar weer de tocht naar huis aanvangen. Zo waren er dus nog maar vier kleine negertjes over.
Via Lage Vuursche reden we door het bos richting Soesterberg. De timing was perfect want het bos was in schitterende herfstkleuren gehuld. Na Den Treek reden we richting Doorn waar we aan de drie beklimmingen begonnen.
In volle sprint ramde Erwin “Crazy Rabbit” B. de berg op. Dit was natuurlijk veel te hard en uiteindelijk bleek Erwin “The Flyer” R. de slimste van het stel door gewoon in eigen tempo na boven de rijden. Bij de tweede beklimming trok deze zelfde man aan het begin van deze klim flink door maar uiteindelijk raakte er niemand meer weg. Bij iedereen was het beste er inmiddels wel af. De laatste heuvel werd dan ook in een gematigd tempo beklommen zonder dat er nog noemenswaardige verschillen ontstonden.
Toen we richting Werkhoven reden begon het merkbaar kouder te worden en moesten we ook tegen een zuidenwind in rijden. De kilometers, de beklimmingen en de wind begonnen hun tol te eisen en de benen werden steeds zwaarder. In de laatste vijf kilometer vormden we een treintje en werd er, door kop over kop te rijden, toch nog een gemiddelde snelheid van 40 km/u gereden. Daarna waren de benen echt op.

Eenmaal thuis ging de kachel aan en werd er warme thee gezet zodat we weer een beetje op temperatuur konden komen. Dat hadden we ook wel verdiend want het was schijnbaar een zware tocht geweest waarin maar 40% van de rijders de finish haalde. Eigenaardig was wel dat de “Man of de Match” niet bij die 40% zat. De “Man of the Match” was namelijk Erik “Biopace” B. die ondanks veel te weinig slaap en een “alcoholvergiftiging” toch aan de start verscheen. En dat is dan natuurlijk weer “petje af”!

PS Erik: je kan je prijs, twee halve liters “Franziskaner Weissbier”, bij mij komen afhalen. Mocht je daar geen zin meer in hebben dan is dat begrijpelijk. Zal kijken of ik ze om kan ruilen voor een fles Jus ‘d Orange!

Met dank aan: Rotterdam Vormgeving