06 augustus 2007

Erwin Deermountains Classic


Ja hoor, we hebben er weer een classic bij!

Ook al reed hij zelf niet mee, hij was in gedachte zo erg bij ons dat we de tocht die Mark en ik afgelopen vrijdag hebben gefietst naar Erwin R. willen vernoemen. Rond Nijmegen heeft hij toch ook echt fietsen geleerd (althans, dat was ons verhaal, misschien leerde hij daar wel heel iets anders).

Mark en ik stapten vrijdag ochtend in de trein naar Nijmegen om daar een door Mark op de GPS Tracks website bijeengesprokkelde GPS route te gaan rijden. De route is een combi van de routes "Klimroute rondom Nijmegen" en "Ronde de Totenhügel". Met behulp van Mark's blitse (mooi woord) nieuwe Garmin GPS fietscomputer werden we via deze route het ene mooie rustige weggetje naar het andere ingestuurd. Echt erg fraai. Zonder GPS zou je de meeste van deze weggetjes nooit inslaan.



Om 10 uur begonnen we aan de tocht vanuit Nijmegen. Na een km of 50 was het tijd voor een lekker bakkie met een (niet zo verse) vlaai. Maar gelukkig hadden ze meer dan alleen kersen. Ze hadden ook een zimmer frei trouwens. Mark had de route zo verzonnen dat het zwaartepunt in de terugweg zat ("ik ken nog een shortcut"). De overmoedigheid tijdens onze lunchpauze in de fraaie Duitse touristentrekpleister Xanten straalt er dan ook van af.

In Xanten moest uiteraard ook even stil gestaan worden bij onze Engelbert toen we deze straat tegenkwamen die naar hem vernoemd was:

Hierna werd ons duidelijk hoeveel klimmetjes je in een GPS route kunt stoppen terwijl je toch maar 1 heuvel tot je beschikking hebt. Ik geloof dat we wel 4 keer rond Xanten zijn gedraaid tot we echt elk weggetje bergop hadden gehad. Maar goed, we kwamen hier ook om te oefenen voor Luik-Bastenaken-Luik. We waren daarom ook nog niet echt aan het pieken natuurlijk.

Aan het eind van de middag bij onze laatste stop (nee, geen bier meer), terwijl ik mijn voet aan het masseren was tegen de pijn en de in mijn maag vastzittende banana-gel aan het kwijtraken was (deze dief voelde zich denk ik net zo), werd ons duidelijk dat we onze etensafspraken (voor zover we die hadden gemaakt) aan het thuisfront niet gingen halen.

Dus na deze stop zetten we de vaart er wat meer in en gingen we ook geregeld kop over kop. In mijn geval meer over de kop trouwens, zeker toen we bij het bordje "Nijmegen 2km" nog even rechtsaf de Zevenheuvelenweg werden ingestuurd. Pfff! Zelfs met 50 bananen op was ik daar nog niet lekker over heen gekomen..

Moe maar erg voldaan kwamen we, ik geloof, tegen 19:00 aan in Nijmegen. We hadden er ongeveer 180km op zitten. Ik zelf stapte in Arnhem weer uit om het laatste stukje naar Duiven te fietsen (grappig genoeg lukte dat wel weer in aardig tempo), alwaar er nog steeds een heerlijk stukje pizza met liefde gebakken door m'n pa op me stond te wachten.

Al met al een zeer geslaagde fietstocht en eentje die het predicaat classic zeer zeker verdiend! Ik kan nu nog maar ding zeggen, en wel tegen onszelf: Chapeau!

Foto's zoals altijd op Flickr.

3 opmerkingen:

rotimanis zei

Pieken moet je altijd doen op het juiste moment. En voor eenieder komt dat moment vroeger of later.
Bravo heren!

Unknown zei

Dank! En ook dank voor het moed inspreken tijdens onze laatste pauze toen we het niet makkelijk hadden!

bokkie zei

Ja Ed, en mijn GPS zit ook alweer vol met een hoop "shortcuts" voor het a.s. Ardennen offensief!
L-B-L: here we come!