Erwin en ik hebben net de introductie training voor baanwielrennen in het Velodrome te Amsterdam gedaan. Het was erg leuk en leerzaam! Best wennen zo'n gek baanfietsje zonder remmen, zonder terugtrapnaaf, met zo'n klein stuurtje en gek frame.
Helaas zijn zowel Erwin als ik "blijven zitten". We werden nog niet helemaal goed genoeg bevonden voor de basis training (het vervolg) en moeten de introductietraining nog een keertje doen. Helemaal niet erg trouwens want er is genoeg te oefenen. Een paar leerpuntjes voor de volgende keer:
- Heel goed kijken als je van kop af gaat. En ook zorgen dat de trainer ziet dat je kijkt.
- Goed luisteren naar de trainer. "Gas!!!" betekent harder en "Ho!" zachter.
- Snelheid vasthouden als je op kop komt.
- Niet te hard versnellen of afremmen.
- Je armen ontspannen houden en niet hard in je stuur knijpen.
- Als je van de kop af gaat: goed kijken, signaal geven, even wachten, flink versnellen en dan pas omhoog.
- In het wiel van je voorganger blijven.
- Je lijn houden. Ook als je omkijkt.
- Een fiets van de goede maat pakken en zorgen dat je zadel goed vast (om te voorkomen dat je zadel in de bocht los gaat zitten zoals Erwin overkwam..)
- Zorg voor goed gereedschap als je je trappers los wilt krijgen.
Een stukje van de basis training na ons:
6 opmerkingen:
Dan ga ik volgend jaar ook mee! Voor de koppelkoers hoop ik op het duo Oude Vrielink - van Rotterdam. Wat zegt jij, DiRene?
Cool! Voor een betere indruk check ook de foto's van enkele trainingen van Carolien, trainster bij het Velodrome.
We hebben in ieder geval al de prijs voor langste koppelkoers duonaam te pakken.
Zie dat het dus niet alleen op kracht aan komt, moet een makkie zijn om te scoren....
Kracht?
Techniek en intelligentie, da's meer onze stijl!
Iemand nog een biertje?
Ben net weer geweest en nu mag ik wel door! Caroline is wel een strenge meestere...urr trainer maar ik zag twee fietsers iets te intiem met elkaar in contact komen in de basistraining erna en dat leverde op: veel gevloek, een verbogen voorwiel en een erg pijnlijke arm bij de andere deelnemer.
Dus wel terecht dat er de puntjes op de i gezet worden.
Ik had ook nog een vent in de groep die niet hoefde te kijken bij het achteraan voegen na het van kop gaan want "hij telde de fietsers wel". Gelukkig hoorde hij m'n geroep toen hij me bijna van de baan reed.
Maar toch gaat het meestal goed hoor.
Hmm... living on the edge!
Een reactie posten