Verslag Ride for the Roses

Wat is er leuker dan Fietsen? Deze vraag heeft een simpel antwoord, fietsen in een grote groep voor het goede doel. Dat kan tijdens de “Ride for the Roses” en dat is dus precies wat Erik B, Leon C, Ivo C, en ik gedaan hebben, lekker trappen voor de Kankerbestrijding in een grote fietsersmassa door de Provincie Utrecht.

Om 10:00 waren we op het Jaarbeursplein. Daar konden we achter in de rij aansluiten bij de andere laatkomers van deze tourtocht. Als eerste startte de prominenten, daarna de bedrijventeams met o.a. Erwin “Grazy Rabbit” B en daarna waren de individuele (lees proleten) aan de beurt, wij dus. En zelfs hier stonden we achteraan.

Richting Houten mochten we zowaar over de snelweg, dat kwam goed uit want we wilden graag wat plaatsen opschuiven. Dus gingen we aan de linkerkant rijden en gaven wat extra gas. Veel leverde het niet op want met enige regelmaat was het zo druk dat er stapvoets gereden werd.
Bij Wijk bij Duurstede viel de eerste regen en er zou nog meer volgen, veel meer om precies te zijn. Iemand riep nog “het houdt al weer op”, maar de regenjasjes konden gewoon aanblijven want het zou die dag niet echt meer opklaren.
Bij Veenendaal stonden oma, moeder, kinders & aanstaande vrouw langs de weg om ons aan te moedigen. Na een korte stop sloten we weer achter bij het peloton aan en konden gelijk aan de beklimming van de Elsterberg beginnen.
Bij Elst stond er een dweilorkest langs de weg, en volgens Erik B, zelfs een rondemiss in een cabrio . Hoewel ikzelf de renner voor mij in de gaten hield durf ik niet aan Erik’s, nog immer werkende, “babe-radar” te twijfelen. Maar hoe dan ook, de sfeer was goed.
Na Elst was het voorbij met de sfeer en was het tijd voor regenen, veel regen. Maar u voelde waarschijnlijk al wat nattigheid!
Bij Doorn was er een tweede klim en daarna was er zelfs een derde richting de Pyramide van Austerlitz. Het wegdek was inmiddels zwembad, in de auto’s die voor ons moesten stoppen zaten steeds vrolijker zwaaiende mensen en de regen werd een wolkenbreuk.
Kleddernat bereikte we Utrecht waarna ik zonder sleutels voor een dichte deur stond. Daarna ben ik maar weer naar Erik gegaan die mij een”bakkie troost” aanbood om, net als hem, op temperatuur te komen. En hoe cynisch, voor het eerst die dag begon de zon te schijnen.

“Petje af” zult u misschien zeggen voor al dat fietsen voor het goede doel door de regen, maar mijn waardering gaat het meest uit na al die vrijwilligers die de tocht mogelijk maakte en al het publiek dat langs de weg stond om ons aan te moedigen, regen of geen regen.


Met dank aan: Rotterdam Vormgeving