Eindelijk weer een Classica!

Eindelijk was hij er weer: de Classica Montagne du Chevalier! Eigenlijk zou hij afgelopen voorjaar al verreden moeten zijn, maar door mijn ziekenhuisbezoek en iets te weinig animo ging dat helaas niet door. Gelukkig stond hij uiteindelijk toch als najaarsklassieker weer in de agenda.
Met zijn vieren, Erik, Leon, Ed & ik stonden we aan de start. Bananeman Ed kwam zelfs op de racefiets vanuit A’dam richting Utrecht en maakte zo (de bikkel!) nog wat extra kilometers. Eric “Limonaira” de V. moest vanwege een nog niet herstelde knie helaas verstek laten gaan.

Hoewel er ’s ochtends nog een flinke regenbui was gevallen klaarde het voor vertrek toch nog op. Het leek dan ook een mooie najaarsdag te worden.
Na Zeist reden we richting de Pyramide van Austerlitz en dus volgde de eerste klim, zonder dat dit overigens echt opgemerkt werd. Verbaasd vroeg Ed zich dan ook af hoe het toch kon, afdalen zonder geklommen te hebben. Misschien door goede benen, Ed?
Na de Pyramide volgde de Maarnseberg. Iedereen kwam goed boven en kreeg daar een prachtig uitzicht over het “ravijn”, het meertje & de schitterende bossen. Bij Doorn volgde 3 beklimmingen kort na elkaar, waarvan de belangrijkste natuurlijk de Ruiterberg was.

Na de klim bij Leersum was het even gedaan met de heuveltjes. Na de afdaling staken we de A12 over en reden we oostwaarts richting Veenendaal. Hier reden we een flinke stortbui in. Leon besloot om door te rijden en thuis, in Veenendaal dus, een regenjack op te halen. Ed, Erik & ik zouden schuilen en Leon, na de bui, bij de Slaperdijk weer oppikken.
Toen het opklaarde reden we weer verder en “beklommen” een van de leukste “heuveltjes” van de dag, namelijk: de Bloemheuvel. Bij Veenendaal pikte we Leon op en reden we richting de Amerongseberg.

Tijdens de klim van de Amerongseberg ging voor het eerst het tempo omhoog, maar iedereen kwam gelukkig behoorlijk goed boven! Ook met het weer ging het goed, de regenbui dreef verder richting zuiden terwijl wij weer verder westwaarts reden. En zo reden we dus verder in fris, maar mooi, herfstweer!
Via de, in prachtige herfstkleuren getooide, Darthuizerweg reden we weer terug naar de voet van de Hoogstraat. Hier volgden opnieuw 4 beklimmingen elkaar kort op. Na de Hoogstraat, volgde de Ruiterberg, de klim bij Doorn & de Maarnseberg. Met de kilometers inmiddels in de benen werden deze heuveltjes best pittig!

De rest van de route was vlak. Via Driebergen reden we richting Bunnik. Daarna pakten we nog even Amelisweerd mee en eindigde we weer in Utrecht.
Thuis kon de TV gelijk aan om naar het verslag van de Ronde van Lombardije te kijken. Met een kopje thee erbij kwamen we ook weer een beetje op temperatuur. En als klap op de vuurpijl maakte Debby nog een Pasta Bolognese klaar!

De Classica Montagne du Chevalier was dan ook een mooi en waardige afsluiting van het “buitenseizoen”. We kunnen ons dus weer op het “binnenseizoen” gaan richten. Gelukkig staan Ed’s FietsplannenFideoavond en Erwin’s Baanevent weer op de agenda. En misschien ook wel "De Muur on Tour".
Ik zou zeggen: tot dan!!!

Met dank aan: Rotterdam Vormgeving